Friersdale dag 1

Na het ontbijt in de Augrabies Falls Lodge rijden we de laatste 50 km naar Friersdale. We tanken nog in Kakamas, halen water bij de Spar en nemen een coffee to go mee. De zon schijnt uitbundig en de temperatuur loopt snel op. Links droog land rechts druivenranken.
En dan herken je de blauwwitte gebouwen en het kerkje: Friersdale. De buschauffeur van een schoolbus binnen de hekken toetert en het hek gaat open. Het is waarschijnlijk net pauze geweest want de kinderen schieten alle kanten op. We parkeren de auto en vragen waar het kantoor is. Daar worden we allerhartelijkst ontvangen door Fanty, het schoolhoofd. Tijdens onze kennismaking belt Wijnand en ook hij heet ons van harte welkom. Dan lopen we naar een binnenplaats op het schoolplein. Uit alle hoeken en gaten komen kinderen, groot en klein. De eerste staan lekker in de schaduw, de meeste in de zo'n en achter ons in de schaduw de oudste kinderen, grade 12.
Fanty stelt ons voor en Sandra vertelt de groep wie we zijn en wat we komen doen. Dan worden we op de melodie van vader Jacob van harte welkom toegezongen door kinderen en leerkrachten. Een prachtige ervaring! De kinderen gaan weer naar de klas en alle leerkrachten komen ons begroeten.
Fanty neemt ons mee naar de achterzijde van het complex. Hier staat een compleet ingericht gastenverblijf tot onze beschikking. Dit is in 1997 geschonken door mevrouw L. van der Zalm-Rietdijk. Voor het huisjes een heerlijke veranda, waar we dit nu zitten te schrijven.
Na alles te hebben bekeken lopen we het complex weer over naar het toegangshek.
We steken met Fanty de weg over. Dit is dus de N14 waar de auto's gewoon 100km per uur of nog harder rijden. Ja, er staat een waarschuwingbord 'overstekende kinderen, skool' maar dat wil nog niet zeggen dat men dan ook langzamer gaat rijden. Ok, er rijdt minder verkeer dan in Nederland, maar toch.
In het kindertehuis aan de overkant van de N14 heerst rust, we ontmoeten de pappa en mamma. Alles ziet er schoon uit. Een grote meisjes slaapkamer, voor 25 meisjes tussen 6 en 16 jaar en een ruime jongenskamer voor 13 jongens. Er kunnen er meer bij, dat gaat ook na de vakantie (16/3 -30/3) gebeuren. Ik mag even proeven wat er op het fornuis staat, rijst met een groenten curry, voor onze begrippen erg zout. We stellen voor dat wij morgen voor de groep een macaroni schotel zullen maken. En yoghurt (met vers fruit) als toetje, dat is voor hen een traktatie.
Fanty gaat weer aan het werk en wij wachten op het uitgaan van de school. Voor de jongste kinderen zijn wij een attractie. Hans gaat bij ze zitten op de trap voor de kerk en binnen de kortste keren is Hans niet meer zichtbaar onder de kinderen. Bij mij doen ze alle moeite om op de foto te mogen komen, gewoon schattig.
Als de laatste bus weg is, een half uur nadat de school uit is gegaan is het plein leeg en stil. Bijzonder hoor dat de kinderen gewoon rustig wachten in de zinderende hitte. Er waren die voetbalden of een kringspel deden, terwijl ik in de schaduw stond te kijken.
Wij rijden naar Keimoes, naar de Spar. Het wordt macaroni met ui, tomaten, paprika en wortel. We vinden geen geraspte kaas dus nemen twee blokken goudse kaas en een rasp mee (we hadden al gezien dat de keuken erg weinig keukengerei heeft). Nog wat Italiaanse kruiden en gehakt. Het is voor 45 man/vrouw een kar vol boodschappen geworden.
Om 5 uur worden we bij ons huisje opgehaald. Er wordt brood gebakken. Het avond eten. Mama heeft het deeg gemaakt, drie meisjes staan het te bakken op de BBQ. We geven twee voetballen welke direct gebruikt worden. Van de meegebrachte elastieken wordt een net gespannen en de meisjes gaan volleyballen, de jongens gaan voetballen. Na het eten vragen de kinderen wat er nog meer uit de koffer komt. De kleine beertjes zijn een groot succes, net als de voetbal plaatjes van AH. De kinderen bedenken zelf om een bingo te doen voor de andere spullen. Wij zullen morgen bij de Spar kijken voor bingo kaarten.
Om half negen gaan we in het donker met mijnwerkerslampje op ons hoofd weer naar ons huisje achter de school.