Beaufort-West - Prince Albert - Meiringspoort - Ou

Na een hartelijk afscheid door Melony van de Teri-Lemveli Lodge vertrekken we naar Prince Albert, een klein maar mooi plaatsje in de Kleine Karoo. We rijden de N12 in zuidelijke richting. Het is hetzelfde eentonige gebied als de reis naar Beaufort-West toe. Er komen echter meer heuvels in de weg. En al snel verandert dan het landschap. We zien de contouren van Groot Swartberg. Prince Albert ligt nog voor dit gebergte ongeveer 30 km in westelijke richting en is tevens de noordelijke ingang van de Swartberg pass naar Oudtshoorn aan de zuidkant. Al we de R407 opdraaien zie we de eerste Struisvogelfarm al. Er wordt op het land gewerkt, anders dan druivenplukkers. Er wordt iets geplant, we zien niet wat. Als ik uitstap om een foto te maken wordt er meteen geroepen dat ik een foto maak en staat iedereen naar me te zwaaien. We rijden verder. Pats! Daar gebeurt waar we de dirtroads voor vermijden; steenslag op de voorruit met een put(je) als gevolg. Jammer de bammer, daar gaat ons eigen risico, helaas.
Door de Kredouw pass rijden we de Prince Albertvallei in. Prachtig maar er is aan onze kant van de weg geen plek om te stoppen voor foto’s, dat doen we op de terugweg dan wel. Beneden in het dal is links de Swartberg prachtig om te zien. Aan de rechterkant allemaal heuvels met ruggen die aan drakenruggen doet denken. We kijken onze ogen uit.
In Prince Albert stoppen we bij het befaamde Swartberg hotel. Hier heeft de tijd stil gestaan, heerlijk Victoriaans. We bestellen cappuccino met een Mozart gebakje, chocolade maar niet machtig. Een heerlijke combinatie. We slenteren nog wat door het dorpje en gaan weer op weg (dezelfde weg terug, 30km in oostelijke richting).
We schieten veel plaatjes van de omgeving. We nemen de Swartberg pass dus niet, dat is een gravelroad. Dat betekent omrijden naar Oudtshoorn door de Meiringpooort pass. Nou, dat is een route die wij iedereen kunnen aanraden om te gaan bekijken mocht je ooit in de buurt zijn. Wat een overweldigende natuurschoon door de imposante rotsformaties! We komen ogen tekort. Bij onze stop op de parkeerplaats bij een waterval worden we toegefloten door verschillende gevleugelde vriendjes, sommige met mooi gekleurde veren.
Onder de indruk rijden we verder naar Oudtshoorn. In Oudtshoorn aangekomen nemen we de weg naar de Swartberg pass, nu dus in noordelijke richting. Aan de voet van de berg liggen de beroemde Cango Caves, die wij niet bezoeken. Aan deze weg liggen ook de mooie Lodges met zicht op de Swartberg. Bij de Buffelsdrift Game Lodge schrijven we ons in voor een begeleide safaritocht voor morgen. En 10 km verder door is de Oude Meul Country Lodge, aan de voet van de berg, onze volgende accommodatie.
Het is nog lekker warm dus nemen een duik in het zwembad. En we hebben WiFi. Tja weer terug in de bewoonde wereld. Even appen en bellen met de kinderen. We eten in het restaurant van de oude Meul (zebra en hartebeest). Mager vlees van het wild wat we hier zoal zien lopen. Ik val om 21 uur tevreden in slaap.
De wekker gaat om 6:45. Lekker ontbijten (inbegrepen) en dan op pad naar de safari op de Buffelsdrift private game reserve. We worden welkom geheten door Jacques, onze ranger. Hij leidt ons vakkundig in zijn Land Rover door het park. We zien Olifanten, nijlpaarden, springbokken, nyala (soort Kudu, antilope familie) en een hele familie giraffen! Vlak voor het einde springt er nog een stokstaartje voor de auto langs. Er zijn ook 3 leeuwen op dit park, maar die hebben zich goed verstopt.
We besluiten na afloop in het stadje nog een lekkere koffie te nuttigen bij Mugg & Bean. Helaas net te laat, de stroom is er weer af, bijna het gehele winkel centrum is donker binnen. Na 13:30 uur zijn we weer welkom. Gelukkig heeft de Pick n’ Pay een grote generator, er brandt licht en ze verkopen lekkere koffie to go.
We nemen wat salade mee en een geroosterde kip (lemon & herbs). Op de veranda peuzelen we de kip op. Dat ruikt de kat van het terrein ook. Het is een rode kater. Nou vooruit dan maar, een klein stukje mee-eten mag. We gooien de restjes netjes weg in een ton, er lopen ook apen in de omgeving.
Het weer is wat betrokken. Niet zwemmen, toch maar naar de zuidelijke ingang van de Swartbergpass rijden. Dus verder de berg op. Ook hier weer rotsformaties, maar deze zijn niet zo fraai als de Meiringpoort. Wel mooi is de top in de wolken en het zien regenen op de berg. Zodra de ‘tar’-road een gravelroad wordt keren we om.
We sluiten de dag weer af op de veranda, lekker rustig met sudoku en een boek.