Lorne - Apollo Bay - Port Campbell

Woensdag: Lorne – Apollo Bay

Vandaag zijn we, nadat we een broodje hebben gehaald bij de bakker, vertrokken uit Lorne naar de Erskine Falls, een prachtige 30m hoge waterval op zo’n 8 km landinwaarts. Daarna dezelfde weg weer terug naar Lorne en weer de Great Ocean Road genomen naar Apollo Bay. Onderweg net voorbij Kennett River gestopt bij het Koala Cafe. Daar hebben we landinwaarts een stukje de Grey River Road gereden. Eerst kom je door een stukje eucalyptus bos dat compleet is kaal gegeten. Na ongeveer één kilometer zitten links en rechts van de weg de koala’s in de bomen. De meeste slapen, maar een enkeling is een eucalyptus tak aan het leeg eten. In de tuinen van de huizen aan het begin van de Grey River Road zijn de stammen van de bomen omwikkeld met plastic platen om te voorkomen dat de koala’s in de boom klimmen en deze ook kaal eten. De laatste stop voor Apollo Bay was de Stevenson Falls, ongeveer drie kwartier landinwaarts rijden en daarna nog een half uur lopen om er te komen. Maar een waterval, zo mooi, zeker de moeite waard. En bovendien zie je hier bijna geen andere mensen.
Daarna dezelfde weg weer terug en weer door naar Apollo Bay. Hier hebben we een kamer met seaview genomen in de “Lighthouse Keepers Inn”. ’s Avonds uitgebreid gegeten in de Cray Pot Bistro van het Great Ocean Hotel. Weer tonnetje rond (met Sticky Date Pudding) voor AU$ 50, omgerekend € 28. Ook hier krijg je een tafel toegewezen door een serveerster, waarna je zelf het eten bestelt en betaalt aan het buffet, met vermelding van je tafelnummer. Enige tijd later komen ze het dan brengen. Drankjes ga je zelf halen en afrekenen aan de bar.
Omdat de bistro behoorlijk vol was en wij (natuurlijk) niet hadden gereserveerd, mochten we aan een tafel van acht personen gaan zitten als we het niet erg vonden dat er wellicht nog andere mensen aan de tafel bijgeplaatst zouden worden. No worries, wij vinden het prima. En inderdaad komt er nog een ander echtpaar aan onze tafel zitten. We raken met hen aan de praat. Ze komen uit Sorrento, de plaats waar wij met dolfijnen willen gaan zwemmen. Ze vonden het geweldig dat wij dat kenden en vonden het leuk dat wij zo’n tien dagen de tijd nemen om de zuidkust van Victoria te verkennen. Zij deden de route in omgekeerde richting en gaven ons nog wat tips. Zelf hebben ze een “Eatery and Bar” in de buurt van Sorrento, en als Cathalijne in februari naar Australië komt kan ze bij hen in de zaak komen werken.

Donderdag: Apollo Bay – Port Campbell

Nadat we weer even langs de bakker zijn gegaan voor een paar broodjes voor ontbijt en lunch (ook de koffie broodjes zijn hier mega groot), zijn we weer op weg gegaan. De eerste stop was Maits Rest, een stuk regenwoud waarin een prachtige rondwandeling hebben gemaakt, zeer indrukwekkend. Je waant je gewoon in de jungle, heel bijzonder. Daarna doorgereden naar de Otway Fly, een wandeling tussen de boomtoppen op 45m hoogte in het Otway National Park. Spectaculair, maar je moet geen hoogtevrees hebben. Op de terugweg naar de Great Ocean Road zijn we nog gestopt voor een wandeling in de Melba Gully. Weer een fraai stuk regenwoud met een creek met waterval en de dikste en oudste boom van de Otway Ranges, zeer imposant. Van hieruit zijn we eerst naar Port Campbell gereden om een kamer te boeken in het Southern Ocean Motor Inn. Daarna zijn we terug gereden naar de uitzichtspunten Loch Ard Gorge en The Twelve Apostles.
Bij Loch Ard Gorge is in achttienhonderdzoveel een groot schip vergaan met slechts twee overlevenden. Twee tieners, een jongen en een meisje die zwemmend in deze Gorge het vasteland bereikt hebben. Meisje rijke passagiere, jongen arme dekzwabber, genoeg stof voor een uitgebreid verhaal. The Twelve Apostles zijn acht rotsen voor de kust in zee. Het zijn er twaalf geweest maar door voortdurende erosie kalven ze steeds verder af tot ze in zee verdwijnen. Bij zonsondergang wordt de hele kustlijn fraai gekleurd. Hele busladingen toeristen zitten hierop te wachten. Het is wel een indrukwekkend mooie kustlijn. Hier nog twee Nederlands meisjes ontmoet: gisteren in Melbourne, morgen in Adelaide. Zo willen wij het dus niet.
Terug naar Port Campbell voor het avondeten. Weer een Craypot Bistro, weer hetzelfde ritueel: eten bestellen en afrekenen aan het buffet, drankjes halen bij de bar.
Het wordt eentonig, maar weer tonnetje rond naar buiten. De porties zijn hier ook zo groot, waarschijnlijk afgestemd op de vele motorrijders op de Great Ocean Road, of op houthakkers of vissers of zo, niet normaal zo veel. Vandaar dat we ontbijten met een croissantje van de bakker en lunchen met een koffiebroodje.